Arthrozia kolana: objawy, leczenie

Wśród chorób układu mięśniowo -szkieletowego osteoarroza jest liderem częstotliwości. Uważa się, że zdecydowana większość populacji planety w wieku 60 lat ma początkowe oznaki zmian w chrząstce stawowej, a 14% ma już objawy osteoartrozy. Najczęstszą wersją tej choroby jest osteoarroza stawów kolanowych.

Mimo to „artroza” czy „zapalenie stawów”?

Nie mieszaj tych dwóch koncepcji. Arthrozia jest procesem zmiany przede wszystkim struktury stawów, a zapalenie stawów jest stanem zapalnym, które może wystąpić zarówno na tle „nietkniętej” struktury, jak i na tle Arthrozt.

Zmiany kości z artrozą można porównać na przykład z wiązanymi wzrostami na pniu drzewa, który rośnie blisko betonowego ogrodzenia i wywiera presję na tym ogrodzeniu z całą jego wagą.

Zwykle powierzchnia kości skierowanych do siebie jest oddzielona dwiema warstwami chrząstki i łąkotek (dodatkowe płytki chrząstkowe). Oprócz roli „bufora” między kościami, chrząstka zapewnia ślizg kości i mechaniczną korespondencję. Menisku, który z powodu dużych lub małych (ale częstych) obrażeń, a także tracą swoją elastyczność, mogą całkowicie lub częściowo rozpaść się jeszcze bardziej.

Z wiekiem, a zwłaszcza w obecności dziedzicznej predyspozycji, chrząstka stawowa jest cieńsza. Właśnie dlatego kości bioder i dolnych nóg, które składają się na staw kolanowy z ich końcami, niebezpiecznie zbliżają się do siebie, może nawet powstać między nimi tarcia.

Zazwyczaj równolegle z przerzedzeniem chrząstki na przestrzeni lat występuje kolejne nieprzyjemne zdarzenie: zmniejsza się ilość płynu wewnątrzczynnego. Ta ciecz jest nie tylko czysto mechanicznym „smarowaniem” złącza od wewnątrz. Zapewnia odżywianie kości, łąkotki i chrząstki stawowej. Naruszenie „podaży” wszystkich tych struktur jest prawdziwą katastrofą dla wspólnego!

Jeśli istnieje fizyczne przeciążenie stawu, na powierzchniach kości pojawiają się wzrosty kości i zaczynają rosnąć, bardziej podobne do wskazywania lub kolców. W przypadku stawu kolanowego takie przeciążenia będą podnoszenie ciężarów (w tym nadwagę własnego ciała!), Praca fizyczna z naciskiem na kolana (na przykład pielenie ogrodu), ciągłe spacery po schodach, bieganie, noszenie niewygodnych butów, płaskich stóp i wielu innych. Teraz łatwo wyobrazić sobie, co dzieje się w stawie kolanowym podczas rozwoju artrozy i jak objawia się on wyglądem.

Jak działa wspólny?

Każdy z nas wielokrotnie widział wspólną chrząstkę na przykład, na przykład kości kurczaka. Obejmuje małe obszary kontaktu z kościami. Pod chrząstką stawową znajduje się kości podchrzęstra lub pericial. Ludzki układ mięśniowo -szkieletowy jest ułożony w podobny sposób.

Większość stawów osoby składa się z kości, maziowej (stawowej) skorupy i płynu wewnątrzastawowego.

Co dzieje się ze stawem z artrozą?

Pod wpływem wszystkich tych obciążeń, które zostały już wspomniane, zagęszcza się zagęszczenie i wzrost niewielkiej kości, w wyniku tego zwiększonego urazu chrząstki stawowej.

Produkty kasety chrząstki utworzone z powodu mikrotrauma należą się do płynu maziowego. Jest tak ułożony z natury, że są obcymi substancjami dla skorupy maziowej i wywołują zapalenie. Tworzenie płynu maziowego jest zaburzone, co jest zwykle rodzajem „przenośnika”, podobnego do ciągłego cyklu wzbogacania i oczyszczania krwi. Ponadto płyn stawowy staje się mniejszy niż kwas hialuronowy. Warto powiedzieć o tym kwasie.

Kwas hialuronowy zapewnia lepkość płynu maziowego, tworzy „efekt bufora” i „efekt smarowania” między kościami, zmniejszając ich tarcie przeciwko sobie. To dzięki tej substancji płyn stawowy w konsystencji przypomina białko jaja, a nie wodę. Kolejną ważną rolą kwasu hialuronowego jest zapewnienie dostarczania składników odżywczych z płynu stawowego głęboko w chrząstce stawowej, ponieważ nie ma się do niego podjąć: naczynia krwionośne nie są odpowiednie bezpośrednio do chrząstki. W ten sam sposób usunięto „zużyte” substancje z chrząstki do płynu stawowego: przy użyciu cząsteczek kwasu hialuronowego.

Tak więc występuje ulepszona pieczęć kostna i powstają nieznane warunki dla chrząstki stawowej.

Chrząstka otrzymuje sygnał dostosowywania się do tych ekstremalnych warunków, a jej zmiana zaczyna się, w inny sposób nazywa się ją przebudowa. Objawia się to głównie zmniejszenie elastyczności chrząstki.

W późnym etapie rozwoju artrozy kość staje się sztywna, ale jednocześnie bardziej krucha, sama chrząstka jest częściowo impregnowana z zwapnioną wapniem.

Objawy

Rozwój artrozy zaczyna się od niewielkiego bólu w kolanie, występując po schodach, aktywności fizycznej, długim chodzeniu pieszo. Taki łagodny ból może pojawiać się przez kilka miesięcy, a nawet lat. Potem stają się bardziej wyraźne. Na początkowym etapie rozwoju choroby kości kolan nie są zdeformowane, ale można zaobserwować niewielkie obrzęk samego stawu.

W drugim etapie rozwoju choroby ból staje się bardziej intensywny i występuje po niewielkim obciążeniu. Oprócz bólu w stawie kolanowym pojawia się kryzys, który różni się od zwykłego miękkiego nadużycia zdrowego stawu z bólem. Ponadto deformacja stawu staje się zauważalna, kości dotykające stają się szersze i niegrzeczne. Noszenie kolana ponad 90 stopni staje się problematyczne.

W trzecim etapie choroby ból kolana staje się ciężki i stały, nawet nie przechodząc nawet w okresie odpoczynku. Mobilność kolana staje się minimalna, często nie zgina więcej niż 90 stopni i nie rozciąga się na koniec. Odkształcenie kości stawu staje się tak silne, że istnieje krzywizna nóg (w kształcie X) lub zmienność (w kształcie O).

Diagnostyka

Kontrola

We wczesnych stadiach choroby staw nie jest zmieniany, mobilne, mięśnie wokół niej są zachowane i wystarczająco silne. Tylko przez badanie dotykowe (ciśnienie) niektórych punktów, częściej na wewnętrznej powierzchni stawu, jest określony (lokalny) ból. Doktor prosi pacjenta o wykonanie kilku przysiadów, zgięć, wyprostował nogę w kolanie, stawia twarz na kanapie i sam prowadzi przedłużenie zgięcia (nazywa się to ruchami „pasywnymi”). W takim przypadku, oprócz bólu i ograniczenia objętości ruchów, możesz określić chrupnięcie, kliknięcie stawów. Z wyraźnym składnikiem zapalnym staw jest zwiększony rozmiar, wydaje się, że jest on „pompowany” cieczą. W przypadku procesu dalekiego zasięgu zginanie kolana może być częściowo lub całkowicie nieobecne, po zbadaniu powierzchnia złącza wydaje się nierówna, guzowa, kończyna może być zakrzywiona (przemieszczenie osi kończyny, „wyczarowany”).

Badania laboratoryjne i instrumentalne

• Obowiązkowy program ankiet laboratoryjnych obejmuje Ogólne, biochemiczne i immunologiczne badania krwi, analiza moczu. W ogólnym badaniu krwi zostanie zwrócona uwaga: zwiększony poziom leukocytów i zwiększony szybkość osiedlenia się erytrocytów, co wskazuje na zapalenie. W analizie biochemicznej krwi ważne są metaboliczne wskaźniki metaboliczne, poziom enzymów „wątroby”. W analizie immunologicznej obecność lub brak objawów stanowego stanu zapalnego zostanie określone-jest to świadek poziom białka C-reaktywnego. Analiza moczu ujawni zawartość kryształów „piasku” - kwasu moczowego.
• Analiza płynu maziowego (stawowego) Jest to przepisywane w przypadku, gdy ciecz jest w wystarczającej ilościach. To znaczy, gdy staw jest spuchnięty, spuchnięty. W warunkach przestrzegania sterylności lekarz przebija stawową kapsułkę w ściśle zdefiniowanym miejscu, wkłada igłę do jamy stawowej, a następnie usuwa nadmiar płynu. Część uzyskanego materiału wchodzi do laboratorium do analizy. Pod koniec zabiegu lek przeciwzapalny z grupy glukokortykosteroidów jest najczęściej podawany do jamy stawowej (na przykład Diprospan).
• radiografia. Zdjęcie obu stawów kolanowych jest obowiązkowe, jest to konieczne do porównania chorego kolana ze zdrowym. Na zdjęciu zwraca się uwagę na szerokość wspólnej szczeliny (jest ją oceniana przez stan łąkotki i chrząstki), obecność lub brak kolców kości, oznaki zniszczenia (zniszczenia) kości.
• Ultradźwięki stawów kolanowych Odpowiedzi na pytania dotyczące zachowania łąkotki, obecności torbieli piekarza, nasilenia stanu zapalnego, obecności lub braku kryształów kwasu moczowego (w obecności dny moczanowej).
• MRI (obrazowanie rezonansu magnetycznego). Badanie to jest przepisywane, jeśli ultradźwięki nie daje wyczerpującej odpowiedzi na pytania specjalisty. MRI jest obowiązkowy dla pacjentów, którzy planują przeprowadzić artroskopię.
• Artroskopia. Pozwala wizualizować, to znaczy osobiście ocena stanu złącza. Metoda jest niezbędna do kontrowersyjnych diagnoz, podejrzenia traumatycznego uszkodzenia łąkotek i więzadeł (wówczas bezpośrednio podczas badania możliwe jest szybkie usunięcie podartego łąkotki lub więzadeł).

Leczenie artrozy stawu kolanowego

Należy przestrzegać zasad kompleksowego leczenia, w tym:

1. Szczegółowa świadomość pacjenta na temat choroby

2. Zastosowanie ćwiczeń fizjoterapii, które obejmują: określone ćwiczenia dla stawów w pozycji leżącej, pływanie
3. Utrzymanie optymalnej masy ciała
4. Noszenie ortozy (miękki bandaż lub przynajmniej elastyczny bandaż) podczas zwiększonego obciążenia stawu - na drodze, podczas spaceru i tak dalej.
5. Metody niekineratywne (fizjoterapia). Ten rodzaj leczenia daje doskonałe wyniki dokładnie dzięki artrroza stawu kolanowego (gonartroza). Najwyraźniej wynika to z faktu, że staw jest dostępny dla wpływu takich czynników, jak promieniowanie magnetyczne i laserowe. Aby leczyć staw kolanowy, możesz użyć prądów magnetycznych, UHF, ekspozycji krio (przetłumaczonej z greckiego oznacza efekt przeziębienia). Procedury fizjoterapeutyczne są powszechne, kursy leczenia są zwykle krótkie - 10, maksymalne sesje codziennie lub co drugi dzień. Należy tylko pamiętać o możliwych przeciwwskazaniach, które obejmują procesy nowotworu, choroby tarczycy i narządy miednicy, a także ogólnoustrojowe (autoimmunologiczne) choroby zapalne.
6. Terapia lecznicza.

Zasady terapii choroby zwyrodnieniowej stawów:

• Ulżyć ból
• opóźnić dalsze zniszczenie wspólnych struktur
• Przywróć utraconą funkcję złącza.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne

W celu złagodzenia bólu stosuje się leki z NLPZ Lee NLPZ -niesteroidalne leki przeciwzapalne. Są one używane w postaci zastosowań (zastosowanie skóry). Zastosowania (terapia lokalna) są bardzo skuteczną metodą, szczególnie jeśli chodzi o wczesne stadia choroby. Przed użyciem żelu lub kremu zawierającego NLPZ konieczne jest upewnienie się, że nie ma żadnych zmian na skórze, niezależnie od tego, czy jest to wysypka, krosty czy pęknięcia. Ogólną zasadą leczenia lokalnego jest użycie wybranego kremu lub żelu co najmniej dwa razy dziennie, a jeśli pojawią się nieprzyjemne wrażenia - anulowanie całkowitego zniknięcia tych objawów. Domięśniowe podawanie środków przeciwbólowych nie jest obecnie zalecane, ponieważ ryzyko działań niepożądanych w wyniku podania za pomocą strzykawki nie zmniejsza się, ale raczej odwrotnie. W przypadku wyraźnego stanu zapalnego, akumulacja dużej ilości płynu, dozwolone jest śródarczaczowe leki glukokortykosteroidowe, ale należy zauważyć, że procedurę tę należy przeprowadzić nie więcej niż 1 raz na 3 miesiące.

Chondroprotektory

Wyższym „stopniowym” działaniem przeciwzapalnym z chorobą zwyrodnieniową stawów są preparaty chondroityny lub glukozaminy. Podobnie jak NLPZ, walczą z stanem zapalnym na poziomie cienkich struktur stawów, ale mają mniej skutków ubocznych i, co najważniejsze, zachowują swój działanie przeciwzapalne kilka miesięcy po odwołaniu.

Chondroprotektory to zbiorowa nazwa grupy leków zawierających jednocześnie siarczan chondroityny i glukozaminy - „cegły budowlane” chrząstki. Pomimo pozornego leczenia o wysokich kosztach u chondroprotektorów, ich wygoda dla pacjentów i skuteczność jest trudna do przeceniania. Po pierwsze, substancje te, zaakceptowane w środku, są doskonale wchłaniane z żołądka, a straty leku „wzdłuż drogi” do chrząstki są minimalne. Po drugie, są w stanie stłumić zapalenie w stawie, a ponadto niezawodnie spowolnić proces niszczenia chrząstki stawowej! Najczęściej są one przepisane kursy, ponieważ mają dość długi „as”, który trwa kilka miesięcy, a czasem nawet do sześciu miesięcy.

Leki oparte na kwasu hialuronowym są hialuronatami, które nazywane są. Fundusze te są sprzedawane w postaci przygotowanych strzykawek do podawania wewnątrzdzielekowego. Hialuronety są sztucznym płynem maziowym. Wpływ leczenia tą metodą może trwać do 12 miesięcy.

Chirurgiczne leczenie artrozy stawu kolanowego

Podobnie jak w przypadku artrozy stawów biodrowych, w przypadku poważnych zmian i trwałej utraty funkcji, dochodzi do operacji. W przypadku gonartrozy obecnie przeprowadzane są dwa rodzaje interwencji: artrodeza (nieruchomo) i endoprotetyka. Pierwsza operacja rzadko jest wykonywana, zgodnie ze specjalnymi wskazaniami, gdy instalacja endoprotyzy jest niemożliwa z jakiegokolwiek powodu. Rezultatem tej operacji jest to, że kolano staje się nieruchome. Ale to nie boli. Operacja endoprotetyczna jest znacznie bardziej opłacalna pod względem funkcji. Przypomnij sobie, że przy dużej masie ciała operacja ta nie jest wykonywana - ryzyko powikłań w okresie pooperacyjnym jest zbyt duże. Od momentu usunięcia uszkodzonych odcinków złącza i instalacji protezu do momentu całkowicie przywrócenia funkcji nie więcej niż trzy tygodnie.

Jak zagraża się absurdalnej osteoartrozy?

Z czasem osteoarroza nie zawraca, ale jedynie nasila się, szczególnie przy zachowaniu czynników prowokujących. Rozważmy główne źródła zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta z chorobą zwyrodnieniową stawów.

• Przewlekły ból o różnej intensywności - Bardzo ważny czynnik ryzyka, szczególnie u osób starszych. Ciągle doświadczane nieprzyjemne odczucia mogą prowadzić do zaburzeń snu, zmniejszonego tła nastroju, a nawet depresji. Trudno jest przewidzieć, który łańcuch zdarzeń niepożądanych pobiera wymienione zjawiska.
• Patologia żył. Ciągłe zapalenie w obszarze kolan, wzrost kolców kości-osteofity, które mogą mechanicznie zranić naczynia podkolanowe, może prowadzić do rozwoju lub postępu żylaków żył nóg. Czasami ortopedy odmawiają eksploatacji kolan, dopóki nie zostaną usunięte węzły żylaków, ale flebolodzy (specjaliści od żył) nie rozpoczynają operacji w żyłach, dopóki nie pojawią się wyraźne zmiany w stawach kolanowych.
• Zmniejszona funkcja kończyny. W procesie dalekiego zasięgu staw może całkowicie stracić zdolność poruszania się, a w większości przypadków jest to oznaka niepełnosprawności.
• Zaangażowanie innych stawów. Dowiedzieliśmy się już, jak takie pozornie zwyczajne zjawisko, takie jak płaskie stopy, może „pociągnąć” staw kolanowy i prowadzić do rozwoju osteoartrozy. W ten sam sposób - wzdłuż łańcucha - istnieje zaangażowanie w bolesny proces stawu kolanowego z przeciwnej strony. Jeśli pacjent zaniedbuje zalecenia, odmawia noszenia trzciny, wolą „utykać na swoich dwóch”, artroza stawów biodrowych wkrótce się rozwija. Nogi są skręcone, chód staje się „kaczka”.
• nieruchomość. To poważne powikłanie choroby występuje w przypadkach, gdy kości stawu są znacznie niszczone, nie ma chrząstki, ruch stawu jest ostro bolesny lub w ogóle niemożliwy z powodu fuzji (nazywa się to „Ankylosis”) kości ze sobą. W tej sytuacji tylko operacja może pomóc pacjentowi, ale tylko wtedy, gdy jest to technicznie wykonalne. Pokonanie jest niebezpieczne w znaczeniu ogólnym: powoduje otyłość, osteoporozę, zanik mięśni, szybki rozwój chorób narządów wewnętrznych. Ponadto unieruchomiona osoba oczywiście nieustannie musi dbać o siebie.
• Nieoperacyjność. Niestety istnieje wiele stanów, które uniemożliwiają operację, a jeden z nich jest daleko, „zaniedbanym” zapaleniem kości i stawów u pacjentów w wieku powyżej 80 lat z ciężkimi chorobami powiązanymi.

Zapobieganie

• Wykluczyć obrażenia wspólne. Wydawałoby się: nie ma nic łatwiejszego. Przez jakiś czas porzucanie skoków, bieganie, spacery po schodach, taniec, wysokie obcasy wcale nie są trudne. W praktyce okazuje się, że właśnie ten punkt powoduje najwięcej protestów ze strony pacjentów. Osoba, jeśli niedawno cierpi, zwykle nie jest gotowa na fakt, że jakiś ważny punkt w jego codziennym życiu zostanie pominięty. Ale jeśli nie podążasz za tymi wskazówkami, istnieje niebezpieczeństwo szybkiego zmniejszenia jakości życia i niepełnosprawności.
• Zmniejszenie wagi i utrzymanie jej w optymalnych granicach jest niezwykle ważnym zaleceniem! Bez względu na to, jak cudowny wpływ tego narzędzie ma, grube ludzie nie będą w stanie go docenić. Ponieważ podczas przeciążenia stawów z nadwagą, mikrotrauma są powtarzane codziennie. Może to zmniejszyć wszelkie wysiłki na „nie”. Ponadto w przypadku niektórych metod leczenia otyłość jest bezpośrednim przeciwwskazaniem.
• Spacer z wsparciem. Uniwersalną zasadą rozładunku złącza za pomocą wspornika jest to: laska, kula lub poręcz powinny znajdować się w ręce przeciwnej do dotkniętej kończyny. Oznacza to, że jeśli boli prawe kolano, laska powinna być trzymana po lewej i odwrotnie.
• Korekta płaskich stóp. Wydawałoby się, w jaki sposób można połączyć płaskie stopy i artrozę stawu kolanowego? Okazuje się bezpośrednio. Jeśli stopa jest niewłaściwie zainstalowana (teraz mówimy o podłużnych lub mieszanych płaskich stopach, a nie o poprzecznej), obciążenie jest redystrybuowane w stawie kolanowym. W tym przypadku nasilenie ciała z krokiem nie spada na środek stawu, ale po prawej lub lewej stronie. W związku z tym prawy lub lewy menisk cierpi więcej, a ponieważ cierpi więcej, zużywamy się szybciej. Następnie pojawia się „kolejka” chrząstki stawowej, w której menisk nie może poradzić sobie z jego funkcją. Proces ten kończy się tworzeniem typowych zmian „artrrosy” w stawie kolanowym (pojawienie się wzrostu kości).